Między polem eksploatacyjnym piasku w Panewnikach, a zbiornikiem podsadzkowym Kopalni "Wujek" zbudowano jednotorową linię kolejową o długości 8 km. Na tej trasie urządzono cztery mijanki o długość torów 200 m. W późniejszych latach opisywana linia na całej długości została wyposażona w drugi tor. Przy polu piaskowym zbudowano tory postojowe, trójkąt do obracania lokomotyw i parowozownię. Budowle te stanowiły zaplecze kolei, choć korzystano również z warsztatu mechanicznego na terenie samej kopalni.
Tor wąski po wyjściu za bramę kopalni i przejściu przez wiadukt żelbetonowy nad linią PKP z Katowic do Ligoty, skręcał w lewo i krzyżował się z dzisiejszą ulicą Dobrego Urobku. Dalej przebiegał wzdłuż ulic Kombajnistów i Strzałowej aż do zbliżenia się do normalnotorowej linii Katowice Ligota-Gierałtowice (Gliwice). Przez około 600 m obydwie koleje, wąska i normalna, przebiegały równolegle w kierunku zachodnim. W km 2,3 linii normalnotorowej tor wąski odchodził łukiem w prawo, by następnie skręcić w lewo wchodząc pod wiadukt normalnotorowy. Skrzyżowanie torów o różnych szerokościach zrealizowano pod kątem 40º. Tor wąski po wyjściu spod wiaduktu skręcał w lewo, by zbliżyć się do rzeki Kłodnicy i w odległości około 100 m od niej biegł w kierunku zachodnim. W pewnym miejscu przecinał prostopadle drogę leśną, dzisiejszą ulicę Gościnną. Później, po zlikwidowaniu kolei wąskotorowej drogę leśną przebudowano na ulicę. Dodatkowo ulicę tę przedłużono w kierunku zachodnim wykorzystując w tym celu dawne torowisko. Dzisiaj ulica Gościnna, a dawniej tor biegł w kierunku oczyszczalni ścieków zbliżając się do rzeki Kłodnicy nawet na odległość 50 m. Za oczyszczalnią ulica się kończy, natomiast tor wykonując łuk w prawo odchodził od rzeki. Gdy oddalił się od Kłodnicy na odległość 200 m przecinał prostopadle ulicę, która obecnie nosi nazwę Piłsudskiego. Następnie wykonując duży łuk w lewo tor, przyjmując kierunek południowy ponownie zbliżył się do rzeki, by w końcu przekroczyć ją za pomocą mostu (6,820 km od kopalni węgla). W odległości 90 m za mostem tor przecinał pod kątem prostym kolejną drogę, obecnie ulicę Kuźnicką. Droga ta do dzisiaj nie zmieniła swojego przebiegu. Po kolejnych kilkuset metrach tor docierał do tzw. stacji podkoparkowej i zaplecze techniczne kolei piaskowej.
Zachował się cenny dokument z 1940 roku, a mianowicie wykres ruchu pociągów piaskowych. Wynika z niego, że transport materiału podsadzkowego realizowano wówczas czterema lokomotywami w systemie wahadłowym, z tym że pociągi ładowne nie zatrzymywały się na mijankach, a pociągi próżne oczekiwały na krzyżowanie na mijance pierwszej i trzeciej.
Autor: Krzysztof Soida
