Kolejnym zakładem wydobywczym węgla kamiennego na Górnym Śląsku, który korzystał z kolei wąskotorowej dla dostawy piasku podsadzkowego była zlokalizowana w Brynowie Kopalnia "Wujek" (Oheimgrube).
W 1917 r. przystąpiono do montażu urządzeń podsadzkowych. Nie wiadomo jednak jakie to były urządzenia i gdzie je zamontowano. Informacją prawie pewną jest natomiast oddanie do eksploatacji w 1902 r. wiaduktu wąskotorowego nad linią normalnotorowej kolei państwowej (obecnie linia Katowice-Zwardoń km 3,449). Istniejący do tej pory wiadukt jest konstrukcją żelbetonową z płytą nośną o kącie skosu 90º oraz betonowymi przyczółkami i dwoma filarami. Długość całkowita wiaduktu wynosi 41,6 m. Wiadukt umożliwił pokonanie głębokiego wykopu w którym znajduje się dzisiaj przystanek osobowy Katowice Brynów. Przejazd z kopalni na drugą stronę wykopu był konieczny ze względu na zrealizowane w tym czasie połączenie torem wąskim (785 mm) z Kopalnią "Kleofas" poprzez Szyb "Wschodni". Połączenie to umożliwiało przede wszystkim zaopatrywanie się w piasek do podsadzki z odkrywki pozostającej własnością sąsiedniej kopalni. W 1928 r. oddano do eksploatacji urządzenie podsadzkowe na Szybie "Powietrznym" znajdującym się w bliskiej odległości od szybów głównych, bezpośrednio przy dworcu kolejowym kopalni. Most zsypowy miał konstrukcję stalową o wymiarach 17,0 x 4,3 m.
Przełomowym momentem w zaopatrzeniu kopalni w materiał zamułkowy było uruchomienie własnej piaskowni. Odkrywkę o powierzchni 539,88 ha (w 1940 r.) zlokalizowano na terenie Panewnik. Wstępne koncepcje tej kosztownej inwestycji, w ramach której miała powstać także linia kolejowa i zaplecze techniczne dla utrzymania taboru przypadają na koniec dekady lat dwudziestych. Pierwotnie przewidywano budowę zelektryfikowanej magistrali dwutorowej o szerokości toru 785 mm. W trakcie prac projektowych poprzestano jednak na linii jednotorowej o trakcji parowej z mijankami. Zgodnie z wymogami ówczesnego prawa gotowy projekt budowy wąskotorowej kolei kopalnianej zbadany (tu: uzgodniony) przez władzę górniczą oraz pod względem kolejowo-technicznym przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Katowicach wyłożono do publicznego wglądu w gminie Katowice w dniach od 15 lutego do 2 marca 1930 roku. Po tym terminie odbyły się dwa posiedzenia (4 i 5 marca 1930 r.) komisji, która dokonała tzw. krajowo-policyjnego zbadania projektu w terenie. W skład komisji weszli przedstawiciele Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, Wyższego Urzędu Górniczego, Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych, magistratu miasta Katowice, Dyrekcji Kopalń Księcia Pszczyńskiego i inwestora tj. Dyrekcji Zakładów Hohenlohe S.A. w Wełnowcu. Obecni byli też wnoszący zastrzeżenia właściciele gruntów. Ustalono, że inwestycja nadaje się do realizacji po uwzględnieniu zaprotokółowanych wniosków stron. Budowa kolei przebiegała nadzwyczaj długo. Po upływie pięciu lat od opisanych wydarzeń prace jeszcze trwały. Ostateczne uruchomienie inwestycji miało miejsce prawdopodobnie dopiero w 1938 roku.
Autor: Krzysztof Soida
